Als onafhankelijke artiest ben ik trots dat ik vrij ben van een label. Maar laten we eerlijk zijn: die vrijheid komt met een prijs. Elke investering, groot of klein, komt rechtstreeks uit mijn eigen zak. Ik heb geen budget om een producer, een studio of een PR-bureau in te schakelen, dus doe ik alles zelf. Van het schrijven van songs tot het spelen van elk instrument, van opnemen tot mixen en masteren. Ik ben mijn eigen producer, masteringengineer, manager, en PR-team. En dat allemaal met budgetvriendelijke apparatuur, omdat ik simpelweg niet de middelen heb om meer te investeren.
Vinyl en cd’s uitbrengen? Onbetaalbaar. En zelfs als ik het zou doen, krijg ik ze aan de straatstenen niet verkocht. Live optreden gaat gelukkig nog wel, maar alleen als je covers speelt van diezelfde internationale artiesten die overal op de streamingplatforms domineren.
De streaming- en radio-illusie
Het probleem stopt daar niet. Playlists en radio draaien bijna uitsluitend internationale namen. Als onafhankelijke artiest is het bijna onmogelijk om gehoord te worden, zeker als je geen groot label achter je hebt. Zelfs streamingplatforms, waar je zou denken dat iedereen een kans heeft, werken tegen ons. De algoritmes bevoordelen de grote sterren en maken ons, de onafhankelijke makers, compleet onzichtbaar.
En alsof dat nog niet genoeg is, is er ook nog de heksenjacht van Spotify op ‘artificiële’ streams. Ze rekenen distributeurs daar kosten voor aan, en die rekenen het gewoon door naar ons, de artiesten. En dan moet je ook nog eens continu alert blijven dat je muziek niet per ongeluk op een playlist terechtkomt die met artificiële streams werkt. Ik heb het zelf meegemaakt. Terwijl ik gewoon muziek wil maken, moet ik óók nog politieagent spelen om te zorgen dat mijn muziek niet “verkeerd” gestreamd wordt. Het voelt alsof de industrie ons voortdurend test: alsof je alles perfect moet doen, anders word je afgestraft.
Waarom ik dit doe
Weet je, ik maak muziek niet voor het geld. Dat heb ik nooit gedaan. Maar het is gewoon te gortig geworden. De muziekindustrie is zo ontworpen dat artiesten worden uitgeknepen. Wij doen al het werk, maar iedereen behalve de artiest lijkt eraan te verdienen. En dan durven mensen nog te zeggen dat “je gewoon harder je best moet doen”.
Het is tijd dat er iets verandert. Zoals PlayRight al zegt, verdienen lokale artiesten meer kansen. Wij verdienen een plek op de playlists, op de radio, en in de industrie. Niet omdat we hopen rijk te worden, maar omdat onze muziek gehoord mag worden.
Omdat cultuur meer verdient dan algoritmes en internationale eenheidsworst.
Reactie plaatsen
Reacties