De afgelopen weken is opnieuw duidelijk geworden hoe ondoorzichtig en willekeurig Facebook censuur toepast. Het lijkt een onderwerp dat telkens weer opduikt, omdat het platform keer op keer met twee maten lijkt te meten. Zo blijven advertenties met frauduleuze inhoud moeiteloos staan, terwijl eerlijke gebruikers – zoals artiesten – zonder duidelijke reden worden geblokkeerd. Voor sommigen voelt het alsof ze op eieren moeten lopen, terwijl anderen ogenschijnlijk vrij spel hebben. Mijn eigen ervaringen met Facebook hebben een blijvend gevoel van machteloosheid en boosheid achtergelaten.
Enkele jaren geleden werd ik plotseling geconfronteerd met een blokkade van mijn profiel. Mijn artiestenpagina's verdwenen en, tot overmaat van ramp, kreeg ik een levenslang verbod op adverteren op Facebook, Instagram en WhatsApp. Waarom? Omdat iemand mijn profiel als onbetrouwbaar had aangegeven.
Het meest frustrerende aan deze situatie was dat ik geen enkele kans kreeg om me te verdedigen. Er was niemand met wie ik in gesprek kon gaan, niemand aan wie ik mijn verhaal kon vertellen. Telkens weer werd ik doorverwezen naar een pagina met een lijst van mogelijke overtredingen. Het voelde alsof ik moest raden welke regel ik waarschijnlijk had overtreden – terwijl ik helemaal niets had gedaan. Het sarcasme druipt er vanaf: alsof je zelf moet raden waarom je gestraft bent en op welk overtredingshokje je gezicht het beste past – zonder ooit gehoord te worden.
Tegelijkertijd zag ik op Facebook advertenties verschijnen waarvan je met het blote oog kon zien dat ze frauduleus waren. Scams, nepacties, of aanbiedingen die te mooi waren om waar te zijn – ze bleven gewoon staan, zolang Facebook maar betaald werd. Het contrast kon niet groter zijn: ik, een artiest die eerlijk zijn werk wil promoten, word permanent uitgesloten, terwijl oplichters vrij spel krijgen.
Deze praktijk heeft me doen besluiten om Facebook alleen nog te gebruiken wanneer strikt noodzakelijk. Het platform, dat ooit bedoeld was om mensen met elkaar te verbinden, lijkt nu vooral bezig met winstmaximalisatie – en de belangen van zijn gebruikers lijken daarbij geen enkele rol meer te spelen. Als artiest zoek ik liever naar manieren om rechtstreeks contact te maken met mijn publiek, zonder tussenkomst van algoritmes of willekeurige censuur.
Dit zou een wake-up call moeten zijn voor iedereen die zijn toekomst toevertrouwt aan de grillen van sociale media. Wat als jouw pagina morgen zonder waarschuwing verdwijnt? Wat als jouw publiek niet meer bereikt kan worden, simpelweg omdat een algoritme besluit dat jouw content minder belangrijk is? Voor artiesten – en eigenlijk voor iedereen – is het essentieel om alternatieven te verkennen.
Ik heb daarom besloten te investeren in mijn eigen platforms. Via mijn persoonlijke website, waar ik een blog en een kalender heb opgezet, houd ik mijn publiek op de hoogte van mijn werk. Mijn mailinglijst biedt fans de mogelijkheid om exclusieve updates te ontvangen en rechtstreeks met mij in contact te komen, zonder tussenkomst van algoritmes. Binnenkort ga ik mijn YouTube-kanaal verder uitwerken – hoewel ik ook andere platforms zoals Vimeo, PeerTube of Odysee overweeg, die mogelijk meer transparantie en controle bieden.
Voor mij is Facebook in ieder geval verleden tijd. De frustratie en machteloosheid die het platform met zich meebrengt, hebben mij gedwongen om nieuwe wegen te vinden – en daar ben ik nu dankbaar voor. Ik zie een toekomst waarin ik mijn publiek rechtstreeks bereik, zonder te hoeven buigen voor de grillen van platforms als Facebook. Ik hoop dat andere creatievelingen dezelfde weg inslaan: een online wereld waarin creativiteit en eerlijkheid weer vooropstaan.
Reactie plaatsen
Reacties