Facebook voelt soms als een café. Niet de warme stamkroeg waar iedereen je bij naam kent, maar eerder een grote zaal waar mensen in en uit lopen. Je wandelt binnen, deelt een liedje, een gedachte, of kondigt een soepactie aan. Sommigen luisteren even en blijven hangen, anderen kijken de andere kant op of verdwijnen stilletjes. Dat is prima – niet iedereen hoeft aan dezelfde tafel te zitten.
Een café sleep je ook niet overal mee naartoe. Het is een plek voor momenten, niet voor alles wat je bent. En net zoals je soms gewoon hallo zegt en weer vertrekt, kun je Facebook ook gebruiken zonder er altijd te zijn. Een tussenstop, geen vaste thuis.
Voor mij is Facebook dat digitale café. Ik laat er dingen achter die ik belangrijk vind. Een tekst, een lied, een knipoog naar wie blijft hangen. En wie verder trekt? Die neem ik niets kwalijk – het café blijft open, maar je hoeft niet altijd binnen te wandelen.
Reactie plaatsen
Reacties