Het begon allemaal onschuldig. Een lichte zeur in de rechterarm. Niks ernstigs, gewoon een beetje werkmansleed, dacht ik. Maar na een paar weken was het geen gezeur meer, maar een heuse staatsgreep. Mijn arm had zich onafhankelijk verklaard en functioneerde voortaan als een natte vaatdoek.
Dus zat ik daar, bij de huisarts.
“Dokter, ik denk dat ik een tennisarm heb.”
Hij knikte. Dat doen huisartsen graag. Ze knikken vaak voordat je bent uitgepraat, als een kelner die bij voorbaat al weet dat je het huisbier bestelt.
“Speelt u veel tennis?” vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd.
“Nog nooit een racket vastgehouden.”
“Aha. Dan is het geen tennisarm.”
Ik hield mijn mond. Dit was de medische variant van “U bent vegetariër? Dan kunt u geen voedselvergiftiging hebben.”
De dokter rommelde wat aan mijn arm, kneep, duwde, en deed een test die verdacht veel leek op een poging tot armworstelen. Daarna leunde hij achterover en keek me aan alsof hij de clou van een mop ging vertellen.
“U hebt een golfarm.”
Het duurde even voordat ik dat verwerkt had. Een golfarm. Golf. Het spel dat ik associeer met uitgerangeerde CEO’s en pensionado’s in geruite broeken.
“Ik speel geen golf.”
“Dat hoeft niet.” zei de dokter met een zekere triomf. “Net zoals u geen tennis speelde.”
Het duizelde me. Mijn lichaam was blijkbaar lid geworden van een sportclub zonder mijn medeweten. Wat was het volgende? Een hockeyheup? Een snookerpols? Een curlingknie?
De dokter schreef me een kuur voor.
“Vier keer per dag ibuprofen, één keer per dag een maagbeschermer en een zalfje smeren. Ook vier keer per dag.”
“En dan gaat het over?” vroeg ik hoopvol.
De dokter haalde zijn schouders op.
“We zien wel.”
We. We zien wel. Ik en de dokter. Samen. Als een team. Ik had me niet gerealiseerd dat ik op de terugweg een vlag moest hijsen en het volkslied zingen.
Dus nu loop ik rond met mijn golfarm, terwijl ik me afvraag hoe lang het duurt voordat ik de sportieve carrière van mijn ledematen compleet heb. En of ik straks bij de bakker een spalk moet dragen wegens een onverwachte pianovinger.
Reactie plaatsen
Reacties