Gestolen uren

Valt het je op dat de zon feller schijnt
als de rook om je hoofd is verdwenen.

Het lijkt alsof ik wakker moet zijn om te kunnen dromen. Alsof de nacht, met haar regen die tegen het raam tikt, een luik opent dat overdag stevig dicht blijft. Overdag is er geen tijd om te dromen. Alles wordt opgeslokt door to-do-lijstjes, telefoontjes, en de haast naar het station. Maar om drie uur 's nachts, wanneer de wereld stil is, lijkt de tijd vloeibaar te worden.

Het voelt alsof ik een ruimte betreed waarin de regels van het dagelijks leven niet gelden. De regen buiten is niet zomaar regen; het is een herinnering aan een moment uit het verleden—een koude ochtend in de keuken. Mijn moeder bakte tomaten en eieren. Ik zag haar handen bewegen met een vanzelfsprekendheid die ik nu pas echt begrijp. Hoe ze werkte met kleine, precieze gebaren. Zonder aarzeling. Alsof ze niet dacht, maar wist.

Ik neem een hap van mijn gebakken tomaten met roerei, een variatie op haar recept. Ik heb mijn eigen kruiden toegevoegd. Subtiele veranderingen, zoals ikzelf ook veranderd ben. Toch proef ik haar nog steeds in elke hap. Misschien is dat wat de nacht doet: het confronteert me met wat was, met wat blijft hangen, verborgen in kleine rituelen.

De stilte in huis is alomtegenwoordig. Ik schrijf een paar woorden. Een gedachte. Een zin die voelt als een glimp van een grotere waarheid die ik nooit volledig zal kunnen vangen. Maar dat geeft niet. Hier, in deze gestolen uren, mag ik verdwalen.

Wakker zijn om te dromen. Een paradox. Misschien. Maar nu voelt het waar. Meer waar dan overdag. Misschien is het precies die vrijheid die ik nodig heb. De nacht confronteert me niet, ze verwelkomt me. Ze staat naast me. Minder eenzaam, meer een bondgenoot.

De regen tikt nog steeds. Het is 4.30 uur. Misschien slaap ik straks nog even, maar voor nu is dit genoeg. Een gestolen uur, waarin ik droom terwijl ik wakker ben.

Ik neem een slok koffie en luister naar de nacht die langzaam oplost in de dag. Zoals rook die vervliegt. Zoals adem die verdwijnt tussen de regels van mijn leven.