“Een grote latte alsjeblieft.”
“Nog iets anders?”
“Ja, een trein naar Brussel.”
“Die hebben we vandaag niet.”
Ik kijk haar aan, hopend op een sprankel medelijden. Ze kijkt terug, professioneel onbewogen.
“Misschien een koekje dan?” vraagt ze.
“Hebben jullie koekjes die me in Brussel krijgen?”
“Nee, maar ze gaan goed samen met teleurstelling.”
Ik overweeg het. Ze heeft een punt.
“Geef me er maar één. Een grote.”
Ze knikt en pakt een koekje met dezelfde vanzelfsprekendheid waarmee de NMBS stakingen aankondigt.
Ik neem mijn latte en mijn koekje en zoek een plaats bij het raam, samen met andere reizigers die besloten hebben om zich niet te verzetten.
Ik neem een slok en bijt in het koekje.
Het gaat goed samen met teleurstelling.
Reactie plaatsen
Reacties